Mijn Eerste Ervaring met Familieopstellingen: Een Reis van Scepsis naar Inzicht
Ik herinner me nog goed mijn eerste kennismaking met Familieopstellingen. Het was tijdens de introductiedag voor de 4-jarige opleiding tot Psychodynamisch Therapeut aan de Academie voor Psychodynamica. Daar zat ik, in een groep, luisterend naar trainster Nicole van Leeuwen. Ze begon te vertellen over systemisch werk en familieopstellingen, over hoe het patronen in families onthult.
Haar woorden raakten iets in mij, maar tegelijkertijd leek het alsof mijn bewustzijn het nog niet helemaal wilde accepteren. Toen begonnen we een oefening, die ik later zou herkennen als een familieopstelling. "Heel vreemd dit!!!" dacht ik. Wat er precies gebeurde, kan ik niet navertellen, maar het was duidelijk diepgaand en emotioneel voor de vraaginbrenger.
Na afloop was er een pauze, en ik luisterde aandachtig naar het gesprek tussen Nicole en enkele deelnemers. Mijn scepsis wilde haar verklaringen horen. "Dit moest toch wel gespeeld zijn?" dacht ik. Maar toch, het greep mij wel...
Nu, ruim 9 jaar later, denk ik nog vaak terug aan die eerste keer. Ik gebruik het zelfs als voorbeeld wanneer ik werk met mensen die onbekend zijn met opstellingenwerk. Vragen als: "Hoe werkt het nou?" of "Is het gespeeld?" komen vaak voor.
Die eerste ervaring brengt me bij mijn huidige vragen. Zeker nu onze opleiding Systemisch Werk & Opstellingen van start gaat. Wat greep mij zo? Waarom kan ik niet meer anders kijken? Waarom voelt het alsof systemisch werk iets van mij wil? Wat mag er nog allemaal ontstaan?
Dit zijn vragen die ik de komende weken zal verkennen en beantwoorden op de blog van de Spekkoek. Academy. Het is een reis die begon met scepsis en leidde tot een dieper begrip van een methode die nu centraal staat in mijn werk en leven.
To be continued...
